Nasze spektakle

Opis

ALICJA W KRAINIE CZARÓW

„Alicja w Krainie Czarów” w reżyserii Artura Dziurmana to spektakl na podstawie dobrze znanej powieści Lewisa Carolla. Historia wiktoriańskiej dziewczynki podążającej za białym królikiem została przeniesiona w realia współczesności. Niekiedy cudowną, a niekiedy straszną krainę, do której trafia Alicja zamieszkuje menażeria mówiących zwierząt, szalony Kapelusznik, przeraźliwie groźna królowa i nieco nierozgarnięty król. Przygoda, którą główna bohaterka przeżywa wraz z nimi – dzieje się na granicy jawy i snu, a koszmarne przeżycia przeplatają się tutaj z zabawnymi fantazjami. Ukazany w spektaklu bajkowy świat „krainy czarów” ma w sobie wiele dziecięcych marzeń, ale i dorosłą prawdę – o niekiedy dziwnej rzeczywistości. Tak jak powieść Lewisa Carolla, tak i spektakl Dziurmana nie jest przeznaczony tylko dla młodszych widzów. Przedstawienie pokazuje, że czasami w świecie dorosłych warto pozostać dzieckiem, a i niekiedy dorośli mogą wydawać się dzieciom bardzo dziecinni… bo czy nie jest tak, że wszyscy czasem czujemy się jakbyśmy trafili do „krainy czarów”?

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

WESELE PO KRAKOWSKU

„Wesele po krakowsku” to widowisko pełne nawiązań do „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Posłuży ono za punkt wyjścia do odpowiedzi na pytanie: jak „Wesele” rozumieją krakowianie w 2023 roku? Podczas wieczoru usłyszymy utwory tak silnie związane ze stolicą Małopolski, jak „Zakochani w Krakowie”, „Najsmutniej jest, gdy mży mżawka”, „To gra szmelcpaka”, „Jestem sobie krakowianka”, „Obrazek przedświąteczny” czy „Zegar północ już uderzył”. Spektakl jest nie tylko nostalgiczną podróżą po grodzie Kraka, lecz także parodią pewnego telewizyjnego programu rozrywkowego o matrymonialnych perypetiach. Tym samym „Wesele po krakowsku”, łącząc to co dawne z kontekstami współczesności, pozostanie opowieścią o miłości i zabawie.
Reżyseria: Artur Dziurman
Akompaniament: Monika Błaszczyk-Bylica
Obsada: Irena Budzyń, Joanna Bohosiewicz, Helena Suchan, Zofia Obidowicz, Renata Szczepaniak-Pajor, Małgorzata Walkosz, Elżbieta Sielawa, Janina Sitarz, Mieczysława Kołton, Barbara Cekiera, Maria Siedlecka, Iwona Chamielec, Janusz Ptak, Maryla Przecherska-Trębacz, Mieczysław Baczyński, Krzysztof Bartosz, Janusz Bąk, Maria Słowiak, Maria Górecka, Gabriela Poniedziałek, Stanisław Zając, Kazimierz Balcer, Monika Inglot, Alicja Czarnuszka, Magdalena Sokołowska-Gawrońska.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

HIOB

Spektakl „Hiob” w reżyserii Artura Dziurmana inspirowany starotestamentowym poematem jest próbą odnalezienia się współczesnego człowieka w historii bogobojnego biblijnego bohatera. Jedna z najstarszych oraz najbardziej uniwersalnych opowieści pozostaje aktualna dzięki tematowi niezawinionego cierpienia, którego groźba dotyka niemal każdego sprawiedliwego człowieka po dziś dzień. Opowieść o bogatym, sprawiedliwym i obdarzonym szczęściem rodzinnym Hiobie, który staje się szatańską igraszką w inscenizacji Dziurmana eksponuje swój uniwersalny wymiar, pozostając ważną historią także dla współczesnych. Poemat ten, choć mówi w szczególności o cierpieniu, daje nadzieję, że zawsze ma ono swój kres, a nagrodą za ufne jego przetrwanie jest szczęście płynące z łaski Boga. Mówiący językiem starotestamentowej poezji Hiob ukazuje głęboki sens cierpienia człowieka sprawiedliwego. Swoim doświadczeniem uczy także współczesnych, że ludzie niewinni cierpią, bo na świecie istnieje tak dobro jak i zło. To ostatnie jednak może zostać zwyciężone tylko wiarę i ufnością.

Tragizm Hioba w inscenizacji Dziurmana polega na niemożności zbudzenia się ze snu (będącego sferą zła) i zapalczywym brnięciu we własny gniew. Swoim ludzkim rozumowaniem Hiob dostrzega jedynie swoją sprawiedliwość i niewinność. Jego własne poczucie sprawiedliwości wystawiane jest na największą z prób, ponieważ to najsprawiedliwszy Bóg go doświadcza. Działania Hioba zachęcają widzów do pokory, do uzmysłowienia sobie, że rolą człowieka jest zaufać Panu w obliczu zmienności świata – w szczęściu i nieszczęściu.

W inscenizacji Dziurmana zło okazuje się tylko snem pełnym filmowych miraży, w których łatwo się zatracić, a trudniej z nich wybudzić. Hiob błąkający się pomiędzy dobrem i złem poszukuje właściwej drogi także pomiędzy jawą a snem, z którego ostatecznie wybudza go jego rodzina. Hiobowe dylematy reżyser spektaklu odnajduje w wielu przedstawieniach filmowych, a także w codziennym życiu współczesnych ludzi: zarówno młodych jak starszych, tych wykształconych oraz prostych. By to ukazać, przeplata oryginalny tekst poematu ze współczesnymi interpretacjami poematu przez młodzież, osoby starsze, profesorów i dziennikarzy. Reżyser tworzy w ten sposób mozaikę przekazów, w której odnaleźć się może wielu widzów doświadczających niezawinionego cierpienia lub jego świadectwa. Dziurman, osadzając oryginalny tekst starożytnego poematu we współczesnych kontekstach filmowych i społecznych, daje szansę widzowi na samodzielne, osobiste odczytanie jednej z najważniejszych historii kultury europejskiej. Rozwiązania dramaturgiczne dopełniają innowacyjne, multimedialne zabiegi scenograficzne. Płynne przejścia od symbolicznych scen filmowych do żywoplanowych, ekspresywnych monologów głównego bohatera sprawiają, że Hiob w reżyserii Dziurmana utrzymuje skupienie widza do ostatniej minuty spektaklu.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

CYGANERIA

Przedstawienie Dziurmana to sentymentalna podróż przez historię działalności nieistniejącej już krakowskiej kawiarni przy Szewskiej 4. Nowatorska prezentacja zdjęć, pasjonujących opisów dziejów Café Moliere stanowi tło dla repertuaru francuskiej piosenki śpiewanej przez międzypokoleniowy i integracyjny zespół artystów profesjonalistów i amatorów. Jak podkreśla reżyser „Café Moliere„, w spektaklu postarał się oddać klimat francuskiego kabaretu, piosenki poetyckiej i czarujący klimat kawiarni, która dziś istnieje już tylko w zbiorowej wyobraźni.
Opiekę nad piosenkami, które są kluczową warstwą wydarzenia, objęła krakowska aktorka i wokalistka Beata Paluch. Z jej talentem wykonawczym można było zapoznać się między innymi w „Piwnicy pod Baranami”, a także w Radiowym Teatrze Piosenki Agnieszki Chrzanowskiej, gdzie śpiewała kompozycje Andrzeja Zaryckiego. Repertuar dobrany przez Paluch, jaki będzie można usłyszeć podczas spektaklu, to przede wszystkim piosenka francuska, a więc takie utwory jak Milord, Sous le ciel de Paris (Niebo nad Paryżem) czy Hymne a l’amour (Hymn Miłości), znane dzięki znakomitym wykonaniom m.in. Edith Piaf.

W spektaklu pojawiają się również unikalne zdjęcia z czasów świetności kawiarni Café Moliere, w której bywali tak znamienici artyści jak: Jerzy Sztur, Andrzej Grabowski, Krystian Lupa, Dorota Segda i wielu innych najważniejszych polskich artystów kina i teatru.

Scenariusz i reżyseria: Artur Dziurman

Piosenka: Beata Paluch-Zarycka

Akompaniament: Monika Bylica

OBSADA:
Magdalena Sokołowska, Marek Litewka, Beata Paluch-Zarycka

oraz: Baczyński Mieczysław, Balcer Kazimierz, Bartosz Krzysztof, Bąk Janusz, Bubka Bogusława, Budka-Pytel Janina, Budzyń Irena, Cekiera Barbara, Dąbrowska Aniela, Dyduła Barbara, Górecka Marysia, Kołton Mieczysława, Obidowicz Zofia, Piwowarczyk Izabela, Poniedziałek Gabriela, Redkiewicz Henryk, Siedlecka Maria, Sielawa Elżbieta, Słowiak Maria, Suchan Helena, Szczepaniak Renata, Walkosz Małgorzata, Żbik Julka, Ptak Janusz, Sikora Anna, Przecherska-Trębacz Maria.

Czas trwania: 80 minut.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

KOT W BUTACH W HOLLYWOOD

„Kot w butach” według Artura Dziurmana jest komedią adresowaną przede wszystkim do dzieci i młodzieży. Podobnie jak w klasycznej wersji baśni polski parobek staje się wpływowym szlachcicem, poślubia królewnę, zdobywa bogactwo i władzę nad królestwem. Pomaga mu w tym mówiący kot, który w interpretacji Dziurmana okazuje się być jednak… byłym aktorem filmowym. Historia kota w butach to pełna nadziei opowieść o nieoczekiwanym i ogromnym szczęściu. Dziś bez wątpienia moglibyśmy nazwać ją amerykańskim snem. I jest to trop jak najbardziej słuszny. W spektaklu Integracyjnego Teatru Aktora Niewidomego, Kot w Butach, w poszukiwaniu sposobu na zapewnienie parobkowi bogactwa rusza do Hollywood, gdzie spotyka wielu starych znajomych z czasów, kiedy sam występował w kasowych megaprodukcjach.

Amerykański sen Kota okazuje się jednak przewrotną parodią na świat hollywoodzkich produkcji. Prywatne życie sław takich jak Goofy, Kubuś Puchatek czy Alladyn ukazane zostało jako słodkie życie amerykańskich gwiazd Hollywood. Co w kontraście z biedą i nieobyciem parobka, powoduje wiele komicznych sytuacji. Całość widowiska dopełnia dynamiczna muzyka i wartka akcja, które sprawiają, że jest to spektakl atrakcyjny dla widzów w każdym wieku.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

PROMIENIOWANIE OJCOSTWA

Niełatwy, filozoficzny tekst „Promieniowania Ojcostwa” Artur Dziurman, reżyser i opiekun grupy, zaadaptował na potrzeby osobistej opowieści. Nie tylko o abstrakcyjnej „idei ojca” będącej głównym tematem dramatu, ale być może przede wszystkim o codzienności zespołu niewidomych i niedowidzących artystów „Sceny Moliere”. Jest to zatem okazja do nieczęstego autentycznego spotkania publiczności z niepełnosprawnymi wzrokowo artystami, zwyczajowo niekojarzonymi z uprawianiem tej formy sztuki.

Multimedialny spektakl „Sceny Moliere”, w którym sceny filmowe przeplatają się z teatralnymi, łączy ze sobą wiele wydawać by się mogło nieprzystających do siebie światów: filmu i teatru, aktorów profesjonalnych i niepełnosprawnych amatorów, rozważań filozoficznych i realistycznej codzienności. Wszystkie te elementy w „Promieniowaniu Ojcostwa” składają się na dopasowaną całość, w której widz odnosi wrażenie, że jedno nie może istnieć bez drugiego.

Tak jak w głównym konflikcie spektaklu między Matką (Magdalena Sokołowska) a Ojcem Adamem (Maciej Jackowski), którzy utwierdzają swoje role macierzyństwa i ojcostwa poprzez odkrywanie nawzajem swojej odmienności.

Spektakl bez jasno wyznaczonej fabuły porusza wiele wątków, które pozostają związane z tematem ojcostwa, rozumianego bardzo szeroko. Adam, główny bohater spektaklu, łączy w sobie całą łaskę i brzemię ojcostwa. Jest „ojcem zespołu” teatralnego, który na scenie występuje we własnej osobie i uosobieniem „idei ojca”, prowadzącym filozoficzne rozważania nad swoją rolą. Jest też wreszcie ojcem swojego własnego dziecka.

Próbując pogodzić wszystkie powinności, Adam nie raz popada w zagubienie, w którym nie zatraca się tylko dzięki wierze, dającej mu siłę i niezłomność. Choć zatem spektakl mówi o tak trudnych doświadczeniach jak brak swojego miejsca, dobrego ojca, samotności i niezrozumieniu, to jednak zostawia miejsce na promieniowanie… Nadziei.

Trailer spektaklu:

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

KOZIOŁEK MATOŁEK

„W Pacanowie kozy kują,/wiec koziołek, mądra głowa,/błąka się po całym świecie,/aby dojść do Pacanowa…” Tak, tę historię napisaną przez Kornela Makuszyńskiego, a spopularyzowaną przez serial animowany studia Se-Ma-For, znamy wszyscy.

Koziołek Matołek teatru ITAN jest mocno związany z popularną w PRL-u bajką. Wprowadza jednak do tej historii świetne aktorskie interpretacje! Świetnie wykonane piosenki, wiele zabawnych gagów i talent komediowy naszych aktorów. To wszystko sprawia, że spektakl ten pozostaje atrakcyjny nie tylko dla wspominających z nostalgią bajkę dorosłych, ale również (a raczej przede wszystkim) dzieci.

Historia o tym, że wytrwałość, konsekwencja, chęć zdobywania wiedzy i wyobraźnia pomogą w osiągnięciu każdego celu. Reżyser pobudza wyobraźnię młodych widzów i wciąga do kolorowego świata. Koziołkowi przyjdzie zmierzyć się z Beduinem, komandosem Rambo, Kevinem Costnerem i Indianami, wielorybem, panem Twardowskim, showbiznesem w Hollywood, setką bab w czerwonych spódnicach z Nowego Jorku, starą góralką, a nawet neapolitańską mafią. Przede wszystkim jednak sympatycznemu, ale i łatwowiernemu Matołkowi dane będzie zmierzyć się z własnymi słabościami, lękami i zwątpieniami. Czy pozornie niezdarny i głupiutki Matołek odnajdzie jedyne miejsce, gdzie podkuwają kozy? Jaki sens będzie miała jego wyprawa? Czego się nauczy, co zrozumie?

Uwaga do opiekunów: Spektakl zawiera głośne odgłosy wystrzeliwanej amunicji w nawiązaniu do historii Matołka w Afganistanie.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

ŚLEPCY

W spektaklu biorą udział dwie profesjonalne aktorki: Magda Sokołowska aktorka Teatru J. Słowackiego oraz Iwona Chamielec. Pozostałe 12 ról grają aktorzy niewidomi i niedowidzący. Dramat M. Maeterlincka opowiada o losach ludzi niewidomych, prowadzonych przez osobę duchowną w plener wyspy, celem pokazania im przyrody gdzie mogą odpoczywać na świeżym powietrzu. Niestety trud podjęty okazał się ponad siły księdza, pozostawiając grupę niewidomych bez opieki, co do ich świadomości nie dociera. Cały czas wierzą, że ksiądz odszedł na chwilę i do nich wróci. W międzyczasie ksiądz umiera. Niewidomi szukają drogi do schroniska, w którym przebywają na co dzień, wierząc, że ktoś ich znajdzie. Czy wrócą? Nie wiadomo.

Spektakl połączony jest z sekwencjami filmowymi wyświetlanymi w plenerze. Walory artystyczne spektaklu potęguje także muzyka japońskiego wirtuoza muzyki etnicznej KITARO. Premiera „Ślepców” miała miejsce 29 października 2011 r. Przedstawienie powstało w ramach projektu „Spójrzcie – ja też jestem aktorem” przy wsparciu udzielonym przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Scenariusz, adaptacja i reżyseria: Artur Dziurman

Obsada: Iwona Chamielec, Magda Sokołowska, Kazimierz, Kozłowski, Danuta Damek, Janina Filip, Renata Szczepaniak, Małgorzata Walkosz, Barbara Zugaj, Helena Suchan, Mieciu Baczyński, Krzysztof Bartosz, Janusz Bąk, Mariusz Tracz, Mariusz Koczara

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

BRAT NASZEGO BOGA

„Brat Naszego Boga” to spektakl powstały na podstawie dramatu Karola Wojtyły o krakowskim malarzu Adamie Chmielowskim, bogatym szlachcicu, który zdecydował się pomagać najuboższym jako brat Albert. Bodaj najbardziej znany obraz Adama Chmielowskiego „Ecce homo”, przedstawiający portret Jezusa w koronie cierniowej, stał się motywem przewodnim spektaklu. Adam (Maciej Jackowski), główny bohater przedstawienia, za jego pośrednictwem nawiązuje relację z mądrością „największego z ludzi”. Obraz ten skłania go również, by zwrócić swoją uwagę na otaczającą go rzeczywistość, pełną bólu, cierpienia i niemożności niesienia pomocy tym, którzy najbardziej potrzebują miłosierdzia.

Przepełniony chęcią czynienia dobra potrzebującym Adam postanawia wspomóc mieszkańców nadwiślańskiej ogrzewalni. Jego spontaniczna dobroczynność spotyka się z agresją rozgoryczonych ubogich, przyzwyczajonych bardziej do brania niż dawania. „Brat naszego Boga” ukazuje dramat jednostki, której chęć czynienia dobra rozbija się o niechęć tych, którym tę dobroć pragnie się okazać. Mimo chwil zwątpienia Adam dąży do czystej miłości do drugiego człowieka, którą odkrył w boskim miłosierdziu Jezusa. W krzykliwych, rozleniwionych, pijanych i chciwych mieszkańcach ogrzewalni Adam zauważa wielki „brak”, który tylko na początku pragnie zapełnić dobrami materialnymi. Z czasem zauważa bowiem, że ludzie, którym pragnie się poświęcić, nade wszystko potrzebują strawy duchowej. Adam wybiera zatem podejście pokorne, nie chce, by ludzie, którym pomaga, „poszli za nim”; pragnie „pójść z nimi”. Wybiera drogę zdecydowanie trudniejszą dla osoby posiadającej pozycje społecznie znaczącą, ale to właśnie ten wybór doprowadza go do świętości.

Wszyscy aktorzy pozostają w bliskim kontakcie z widzami, pozwalając im zanurzyć się w problemach spektaklu. Proste w formie sceny aktorskie dają szansę przeżycia atmosfery wyjątkowego realizmu, który zapewnia zaangażowanie niewidomych i niedowidzących aktorów amatorów.

Galeria zdjęć spektaklu

Opis

CZARNA DAMA NA WESOŁO

Multimedialny spektakl filmowo-teatralny „Czarna Dama” to wartka komedia o niejasnym zakończeniu, mocno osadzona w lokalności regionu Małopolski. Sceny filmowe nakręcone zostały w skansenie oraz na zamku w Dobczycach. Uwspółcześniona legenda w inscenizacji Dziurmana i zespołu integracyjnego ITAN nie traci nic ze swej uniwersalności: z poczuciem humoru opowiada o trudach codzienności, które okazują się nie być znów aż tak odległe od tych współczesnych.

Tytułowa chciwa księżniczka zwana Czarną Damą nasyła wynajętych zbójów, by ci ściągali coraz większą daninę z wiodących prosty styl życia kum szwaczek. Uległe wieśniaczki ze strachu dają się wykorzystywać coraz bardziej zapalczywym, złym sługom szlachcianki.
Wkrótce jednak zła Pani pogrąża się w miłości do złota i kosztowności tak bardzo, że przestaje wynagradzać zbójów. W geście zemsty zostaje otruta, a jej duch od tej pory nawiedza zamek, w którym mieszkała i jego okolice.

Pewnego razu nocujący w pobliżu pustelnik spotyka ducha Czarnej Damy, która wyjawia mu, że istnieje tylko jedna możliwość by jej męki jako zjawy na ziemi ustały. Musi znaleźć człowieka, który przez rok i sześć niedziel będzie potrafił  roztrwonić, ale nie zmarnować sam jeden, sto srebrnych talarów. Pustelnik zaproponował te umowę wracającemu z wojny biednemu i samotnemu wiarusowi. Ten zgodził się i przez umówiony rok w samotności cieszył się bogactwem.

Ostatniego dnia obietnicy, wydawszy niemal całą sumę, wiarus spotyka żebraka, który prosi go o ostatni grosz, jaki mu pozostał. Wzruszony dolą nędzarza żołnierz daje mu monetę. Niestety żebrak okazuje się być samym diabłem kusicielem. Zabiera duszę wiarusa zmuszając tym samym Czarną Damę do czekania na kolejnego wybawiciela…

Inscenizacja Artura Dziurmana cechuje się nie tylko profesjonalizmem wykonania – aktorzy amatorzy współpracują z profesjonalistami z branży filmu i teatru – jest ona również szczególnym miejscem integracji społecznej niepełnosprawnych i pełnosprawnych, seniorów i dzieci, artystów amatorów i doświadczonych profesjonalistów. Jest też wreszcie spotkaniem przepełnionych entuzjazmem aktorów amatorów i widzów, którzy będą mogli wspólnie włączyć się w wydarzeniu o charakterze nie tylko kulturalnym, ale i społecznym.

Galeria zdjęć spektaklu